Zapraszamy do zapoznania się z najnowszą ofertą Gospodarstwa Ogrodniczego Roman Bodnar. Poniżej udostępniamy pliki do pobrania zawierające aktualne stany roślin dostępne w naszym Gospodarstwie.
Drzewa i krzewy iglaste
Abies (jodła)
Jodła (Abies Mill.) – rodzaj zimozielonych drzew z rodziny sosnowatych (Pinaceae Lindl.). Obejmuje co najmniej 48 gatunków występujących na półkuli północnej – najczęściej we wschodniej Azji oraz Ameryce Północnej. W Polsce naturalnie rośnie jodła pospolita (Abies alba Mill.). Liście igły spłaszczone, u podstawy przewężone i skręcone. Są krótkie – mają 1–3 cm długości. Osadzone one są na stopkach. Najczęściej ułożone są wzdłuż pędów – równolegle po obu stronach (u jodły hiszpańskiej lub jodły numidyjskiej igły ułożone są dookoła pędów). Spód igieł jest jaśniejszy z dwoma paskami (rzadko cały spód jest pokryty woskowym nalotem). Polecana odmiana Abies concolor.
Juniperus (jałowiec)
Jałowiec (Juniperus L.) – rodzaj roślin iglastych należący do rodziny cyprysowatych. Liczy ok. 50–71 gatunków, z których w Polsce w warunkach naturalnych występują 2. Rodzaj należy obok sosen do najbardziej rozpowszechnionych przedstawicieli iglastych na Ziemi. Jałowce rosną w strefie klimatu umiarkowanego i subpolarnego na wszystkich kontynentach półkuli północnej, a także w górach w strefie międzyzwrotnikowej. Wiele gatunków i ich odmian uprawianych jest jako rośliny ozdobne. Liście iglaste i łuskowate ułożone parami nakrzyżległe lub po 3 w okółkach. Igły są sztywne i kłujące, u przedstawicieli sekcji Juniperus i Caryocedrus występują wyłącznie na pędach. Drobne łuski obecne są w sekcji Sabina, w której igły pojawiają się tylko u osobników młodocianych. Polecana odmiana Juniperus horizontalis Prince of Wales.
Picea (świerk)
Świerk (Picea A. Dietr.) – rodzaj wiecznie zielonych drzew z rodziny sosnowatych (Pinaceae), który obejmuje około 35 gatunków. Występuje na obszarach chłodnych i umiarkowanych półkuli północnej. Pokrój drzewa są wysokie i przeważnie mają regularną, stożkową koronę. Liście świerk posiada spiralnie osadzone, kłujące szpilki. Igliwie utrzymuje się na gałązkach przez 5 -7 lat. Wyróżnia się 3 podstawowe formy ugałęzienia:
- grzebieniasta – pędy zwisają do dołu
- szczotkowata – gałązki krótsze, ułożone szczoteczkowato – wokół pędu
- płaska – gałązki ułożone horyzontalnie.
Szyszki cylindryczne, zwisające do dołu. Opada w całości po dojrzeniu nasion. Polecana odmiana Picea pungens Glauca Globosa.
Pinus (sosna)
Sosna (Pinus L.) – rodzaj roślin z rodziny sosnowatych (Pinaceae Lindl.) obejmujący niemal 115 gatunków drzew i krzewów. Występują przeważnie w strefie klimatu umiarkowanego półkuli północnej, choć niektóre gatunki rosną również w strefach cieplejszych (tu jednak zwykle w górach). Sosny to rośliny zimozielone o długich, wąskich igłach. Charakteryzują się dużym zakresem tolerancji na warunki środowiska i temperatury. Rozmnażają się płciowo, wytwarzając osobno męskie i żeńskie kwiatostany. Nasiona dojrzewają w twardych, drewniejących szyszkach. Do tego rodzaju należą gatunki uważane za jedne z najdłużej żyjących roślin na Ziemi i w większości nie są zagrożone wyginięciem. Część gatunków podlega ochronie prawnej, przy czym w Polsce ścisłą ochroną objęte są 3 gatunki. Niektóre gatunki i odmiany cieszą się popularnością jako rośliny ozdobne. Sosny są źródłem pożywienia dla wielu owadów, z których część zwalczana jest jako szkodniki. W warunkach osłabienia mogą być podatne na działanie patogenów wywołujących szereg chorób. Niektóre choroby są charakterystyczne dla sosen, inne mogą przenosić się na pozostałe sosnowate lub rośliny z innych rodzin. Sosny stanowią istotne źródło drewna, żywicy, olejków eterycznych, a także jadalnych nasion. Na przestrzeni wieków dostarczały ludziom produktów ważnych w ich codziennym życiu, przez co w naturalny sposób wpisały się w folklor, kulturę i sztukę wielu społeczeństw. Sosny używane były także jako symbole religijne i polityczne. Polecana odmiana Pinus mugo var. Pumilio.
Taxus (cis)
Cis (Taxus) – rodzaj roślin z rodziny cisowatych (Taxaceae), których przedstawiciele występują w Europie, Azji północnej, wschodniej i południowo-wschodniej, północno-zachodniej Afryce oraz Ameryce Północnej (na południu sięgając po Salwador). W Polsce rośnie w naturze tylko jeden gatunek – cis pospolity (Taxus baccata). W sumie w obrębie rodzaju wyróżnia się 7–9 mało zróżnicowanych gatunków, na tyle do siebie podobnych, że przez niektórych systematyków opisywane są jako podgatunki w ramach jednego gatunku – cisa pospolitego. Są to krzewy i drzewa zazwyczaj dwupienne i pozbawione żywicy. Pokrój zimozielone krzewy i drzewa o korze czerwono zabarwionej i odpadającej płatami. Liście ułożone pozornie dwurzędowo – w jednej płaszczyźnie (ich nasady ułożone są na pędzie skrętolegle). Równowąskie, osadzone są na krótkich ogonkach. Płaskie, ale często wygięte. Od spodu z dwoma paskami aparatów szparkowych w kolorze żółto-zielonym lub szaro-zielonym. Polecana odmiana Taxus x media Hicksii.
Thuja (żywotnik)
Żywotnik, tuja (Thuja L.) – rodzaj roślin iglastych z rodziny cyprysowatych. Rodzaj obejmuje pięć gatunków drzew i krzewów, z których trzy występują na terenie Azji (Korea, Chiny, Japonia), a dwa w Ameryce Północnej. Pokrój krzewy lub drzewa z gałęziami ułożonymi w jednej płaszczyźnie. Drewno jasne, miękkie o ładnym zapachu. Stosunkowo odporne na próchnicę. Liście młode szpilkowate, potem łuskowate. Zimozielone, ułożone na łodydze nakrzyżległe, okrywające gałązki. Kwiaty rozdzielnopłciowe, rozmieszczone jednopiennie, wiatropylne, drobne. Szyszki jajowate, złożone z kilku skórzastych łusek. Dojrzewają w ciągu jednego roku, osiągają długość 1-2 cm. Nasiona eliptyczne, mogą być płaskie i oskrzydlone lub grube, ziarnkowate i bez skrzydełek. Polecana odmiana Thuja occidentalis Smaragd.
Larix decidua Mill (Modrzew europejski)
Modrzew europejski (Larix decidua Mill L.) – gatunek drzewa iglastego należący do rodziny sosnowatych. Polecana odmiana: obecnie po tą nazwą można spotkać w handlu kilka odmian płożących, z silną tendencją do obwisania wszystkich pędów, bez przewodnika, oferowanych przez szkółki w formie piennej. Wszystkie te rośliny mają pędy jasnobrązowe z pączkami pokrytymi obficie żywicą. Igły sezonowe, zielone, wcześnie pojawiające się wiosną, jesienią przed opadnięciem, przebarwiające się na intensywny żółty kolor. Najlepiej rosną w pełnym słońcu, na zasobnej, umiarkowanie wilgotnej glebie.
Drzewa liściaste
Klon zwyczajny, klon pospolity (Acer platanoides L.)
gatunek rośliny z rodziny mydleńcowatych (Sapindaceae Juss.). Polecana odmiana: Acer platanoides ‘Globosum’ – drzewo o bardzo regularnej, kulistej koronie do 6 m średnicy. Najczęściej oferowane jako forma szczepiona na pniu. Liście 5 klapowe, błyszczące, jesienią żółte. Małe wymagania glebowe. Gatunek odporny na warunki miejskie.
Brzoza brodawkowata, brzoza zwisła (Betula pendula Roth)
gatunek drzewa z rodziny brzozowatych (Betulaceae Gray). Najpospolitsza z brzóz występujących w Polsce. Drzewo o malowniczej koronie, stożkowatej, kopulastej lub nieregularnie jajowatej, luźno ugałęzionej. Pokrój lekko „płaczący” za sprawą delikatnych, cienkich, zwisających gałązek. Rośnie szybko, dorasta do 20-25 m wys. i 7-9 m szer. Kora na młodych pędach ciemna, później biała i gładka, łuszcząca się okrężnie, na starych drzewach mocno spękana. Liście jasnozielone, nagie, małe, 3 – 7 cm dł., jajowatoromboidalne lub trójkątne, z ostrym wierzchołkiem.
Grab pospolity, g. zwyczajny (Carpinus betulus L.)
gatunek średniej wielkości drzewa liściastego z rodziny brzozowatych (Betulaceae). Polecana odmiana: Carpinus betulus ‘Fastigiata’ – średniej wysokości drzewo, o regularnej, wąskostożkowej koronie. W późniejszym wieku korona stopniowo poszerza się. Dorasta do 10 m wys. i 4 m szer. Liście jasnozielone, jesienią przebarwiające się na żółto. Stanowisko słoneczne i cieniste. Preferuje gleby świeże i żyzne, obojętne lub zasadowe. Geometryczna i regularna forma pasuje do ogrodów historycznych. W formie piennej dobry do obsadzania ulic.
Surmia bignoniowa (Catalpa bignonioides)
gatunek drzewa liściastego należący do rodziny bignoniowatych. Polecana odmiana: Catalpa bignonioides ‚Nana’ – małe, wolnorosnące drzewo o płaskokulistej, gęstej koronie,dorastającej do 5 m średnicy. W sprzedaży oferowane zwykle w formie piennej. Liście zielone, sercowate. Nie zawiązuje kwiatów. Stanowisko słoneczne lub półcieniste, osłonięte. Wymaga żyznej, uprawnej gleby. Młode rośliny wrażliwe na przemarzanie.
Buk pospolity, buk zwyczajny (Fagus sylvatica L.)
gatunek drzewa należący do rodziny bukowatych (Fagaceae Dumort.). Polecana odmiana: Fagus sylvatica ‘Pendula’ – jedno z najładniejszych drzew o pokroju zwisającym. Korona zmienna, szeroka lub słupowa, malownicza, przybierająca fantastyczne kształty. Osiąga wys. 15-25 m i podobną szer. Liście zielone, błyszczące, jesienią żółte lub czerwonobrązowe. Stanowisko słoneczne lub cieniste. Preferuje gleby żyzne i świeże, o stałym poziomie wód gruntowych.
Jabłoń (Malus Mill.)
rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny różowatych. Występuje powszechnie w strefie klimatów umiarkowanych. Polecana odmiana: Malus ‘Evereste’ – duży krzew lub niewielkie drzewo o szerokiej, piramidalnej koronie. W późniejszym wieku gałęzie przewieszają się. Liście sezonowe, zielone, zaokrąglone, średniej wielkości. Pąki kwiatowe różowoczerwone, kwiaty śnieżnobiałe, dość duże, V. Owoce pomarańczowe z czerwonym rumieńcem, na długich szypułkach, wyrastające po kilka z krótkopędu. Średnica owocu około 2-2,5 cm. Owoce nie są jadalne dla ludzi, lecz bardzo lubiane przez ptaki.
Platan klonolistny (Platanus acerifolia)
gatunek drzewa z rodziny platanowatych. Monumentalne drzewo z rozłożystą koroną, o oryginalnej łuszczącej się dużymi płatami korze. Osiąga 20-30 m wys. i 25 m szer. Liście podobne do liści klonu, jesienią brązowozielone. Owoce ozdobne, zwisające na długich szypułkach, pozostają na drzewie do wiosny. Preferuje miejsca słoneczne i ciepłe, gleby żyzne. Dobrze znosi warunki miejskie i cięcie.
Śliwa wiśniowa, ałycza (Prunus cerasifera)
gatunek rośliny z rodziny różowatych. Polecana odmiana: Prunus cerasifera ‘Nigra’ – małe drzewo o owalnej koronie. Czasami rośnie w formie wysokiego krzewu. Dorasta do 9-10 wys. Liście mocno ciemnopurpurowe, połyskliwe, eliptyczne, piłkowane, nie zmieniające barwy przez cały sezon. Kolor najbardziej atrakcyjny na wiosnę, gdy młode liście zachowują młodzieńczą jasność. Kwiaty ciemnoróżowe, ukazują się przed rozwojem liści, IV. Kwitnie około tydzień później niż P.c. ‘Pissardii’. Owoce kuliste, ok. 2-3 cm śr. czerwone, jadalne. Rośnie w słońcu i cieniu, na wszystkich niezbyt kwaśnych glebach ogrodowych. Preferuje gleby próchnicze, lekko wilgotne piaszczysto-ilaste.
Grusza drobnoowocowa (Pyrus calleryana Desc.)
gatunek roślin z rodziny różowatych. Polecana odmiana: Pyrus calleryana ‘Chanticleer’ – małe drzewo o regularnym, stożkowatym pokroju. Dorasta do 8-12 m wys. i 5 m szer. Liście jajowate, jesienią przebarwiają się na pomarańczowo, długo pozostają na drzewie. Kwiaty białe, pokrywają całe drzewo, IV-V. Owoce małe, dekoracyjne. Odmiana bardzo odporna, idealna do klimatu miejskiego, jedna z najlepszych „nowości” do obsadzania ulic.
Dąb błotny (Quercus palustris Münchh.)
gatunek drzewa liściastego z rodziny bukowatych, okazałe drzewo z prostym pniem, szerokostożkowatą koroną i charakterystycznymi zaschniętymi i obwisającymi dolnymi gałęziami. Rośnie szybko. W naszym klimacie osiąga do 25 m wysokości. Korona lekka, ażurowa, z prostym, strzelistym pniem. Kora gładka i szara. Gałęzie boczne rozchodzą się poziomo na boki i tworzą początkowo regularną stożkową koronę. Z wiekiem górne partie gałęzi wyrastają pod kątem ostrym do góry, środkowe odstają nadal poziomo, a dolne zwisają w dół i zamierają, długo pozostając na drzewie. Liście zielone, błyszczące, od spodu jasnozielone, o głęboko wciętych klapach z spiczastymi zakończeniami, jesienią czerwonobrązowe. Żołędzie małe, w płytkich miseczkach, dojrzewające po dwóch latach. Gatunek odporny na mróz.
Dąb szypułkowy (Quercus robur L.)
gatunek typowy dla rodzaju dębów, obejmującego drzewa liściaste z rodziny bukowatych (Fagaceae). Rodzime, monumentalne drzewo o szerokiej, zaokrąglonej koronie z grubymi konarami. Jest symbolem długowieczności. Dorasta do 40 m wysokości i 15-20 m szerokości. Drzewa rosnące pojedynczo mają koronę bardzo szeroką, często tej samej średnicy, jak wysokość. Drzewa rosnące w zagęszczeniu tworzą koronę luźniejszą, wrzecionowatą, nieregularną. Pień gruby, często nisko rozgałęziony. Kora u młodych roślin gładka, błyszcząca, brązowawa, u starych – gruba, ciemna, głęboko spękana. Liście zielone, pod spodem jaśniejsze, skórzaste, z 3-6 nieregularnie rozmieszczonymi, zaokrąglonymi klapami. Owoce – żołędzie, w półokrągłych miseczkach, zebrane po 2-3 sztuki, na długich szypułkach. Gatunek o dużych wymaganiach glebowych. Preferuje gleby świeże i głębokie, znosi okresowe zalewanie wodą. Na glebach słabych i suchych rośnie wolniej.
Robinia akacjowa (Robinia pseudoacacia L.)
grochodrzew biały, robinia biała, grochodrzew akacjowaty (Robinia pseudoacacia L.) – gatunek drzew należący do rodziny bobowatych. Polecana odmiana: Robinia pseudoacacia ‘Umbraculifera’ – niewielkie, wolnorosnące drzewo o regularnej, kulistej koronie do 4 m średnicy. Zazwyczaj oferowane w formie piennej. Liście złożone, do 15 cm dł. Nie kwitnie. Stanowisko słoneczne. Gatunek mało wymagający i dobrze znoszący suszę.
Jarząb pospolity (Sorbus aucuparia L.)
jarząb zwyczajny, jarzębina (Sorbus aucuparia L.) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny różowatych. Małe lub średniej wielkości drzewo o owalnej koronie. Wzrost młodych drzew stosunkowo szybki. Dorasta do 8-12 m wys. i 4-6 m szer. Liście pierzaste, jesienią żółte lub pomarańczowe. Kwiaty białe, zebrane w baldachogrona, V-VI. Owoce bardzo dekoracyjne, czerwone. Stanowisko słoneczne lub lekko zacienione. Małe wymagania glebowe.
Jarząb szwedzki (Sorbus intermedia)
gatunek drzewa należącego do rodziny różowatych. Drzewo średniej wielkości o stożkowatej, regularnej i zwartej koronie. Dorasta do 10-12 m wys. i 5-7 m szer. Liście owalne, krótko klapowane, dolna strona szara i filcowata. Jesienią żółte. Kwiaty białe, V-VI. Owoce pomarańczowe, ok. 1cm śr. Gatunek niewybredny, preferujący stanowiska słoneczne. Polecany do stosowania w zieleni miejskiej.
Lipa drobnolistna (Tilia cordata Mill.)
gatunek drzewa, należący do rodziny lipowatych. Drzewo o bardzo regularnej, szerokojajowatej lub kulistej koronie. W młodości powolny wzrost. Dorasta do 18-20 m wys. i 10-15 m szer. Pędy cienkie. Liście okrągłe, 3-10cm śr., jesienią żółte. Kwiaty żółtozielone, pachnące, miododajne, VI-VII. Stanowisko słoneczne i półcieniste. Gleby żyzne do przeciętnych. Gatunek powszechnie stosowany w zieleni miejskiej, ale wrażliwy na zasolenie gleby i suche powietrze.
Wiąz holenderski ‘Wredei’ (Ulmus ×hollandica ‚Wredei’)
Wolnorosnące drzewo o stożkowatej lub jajowatej koronie. Dorasta do 8-10 m wys. i 4-5 m szer. Wszystkie gałęzie skierowane pionowo ku górze. Młode liście jasnożółte, starsze żółte i żółtozielone. Stanowisko słoneczne i półcieniste. Wytrzymały na suszę. Ma niewielkie wymagania glebowe. Nadaje się do kompozycji kolorystycznych, szczególnie w ogrodach przydomowych.
Krzewy liściaste
Berberis (berberys)
Berberys pospolity, berberys zwyczajny (Berberis vulgaris L.) – gatunek krzewu należący do rodziny berberysowatych (Berberidaceae Juss.). Występuje w stanie dzikim w Europie. W Skandynawii i na Wyspach Brytyjskich gatunek zadomowiony. W południowych i środkowych Niemczech występuje rzadko i w rozproszeniu. Polecana odmiana Berberis thunbergii Atropurpurea.
Buxus (bukszpan)
Bukszpan (Buxus L.) – rodzaj zimozielonych drzew i krzewów z rodziny bukszpanowatych. W obrębie rodzaju wyróżnia się od ok. 30 do ponad 100 gatunków, występujących głównie w obszarze klimatu tropikalnego i podzwrotnikowego Afryki Południowej, Ameryki Środkowej i Karaibów, kilka tylko gatunków występuje w obszarach klimatu umiarkowanego Azji i Europy. Gatunkiem typowym jest Buxus sempervirens L. – zarazem gatunek najczęściej uprawiany w Polsce. Polecana odmiana Buxus sempervirens.
Cornus (dereń)
Dereń (Cornus L.) – rodzaj ozdobnych krzewów, z rodziny dereniowatych (Cornaceae) z umiarkowanej strefy półkuli północnej. Gatunkiem typowym jest Cornus mas L. Polecana odmiana Cornus canadensis.
Cotoneaster (irga)
Irga (Cotoneaster Medik) – rodzaj roślin z rodziny różowatych. Występuje głównie w Azji (Himalaje, Chiny). Znanych jest od 50–400 gatunków (w zależności od ujęcia taksonomicznego). Liczba gatunków jest trudna do ustalenia ze względu na podobieństwo i krzyżowanie się z sobą wielu gatunków. W Polsce w stanie dzikim występują 4 gatunki. Krzewy, rzadziej niskie drzewa. Ulistnienie skrętoległe, liście pojedyncze, niekiedy zimozielone. Kwiaty drobne, białe lub różowe, promieniste, 5–krotne. Owoce drobne, jabłkowate, czarne lub czerwone, zawierające 2–5 twardych nasion. Polecana odmiana Cotoneaster x suecicus Coral Beauty.
Euonymus (trzmielina)
Trzmielina (Euonymus L.) – rodzaj krzewów z rodziny dławiszowatych. Czasem występują w formach drzewiastych. Znanych jest około 120 gatunków, z czego w Polsce dziko wstępują 2 gatunki. Polecana odmiana Euonymus fortunei Emerald Gaiety.
Hedera (bluszcz)
Bluszcz (Hedera L.) – rodzaj roślin z rodziny araliowatych (Araliaceae Juss.). Zalicza się do niego około 15–16 gatunków występujących w Europie, Afryce Pn., na Wyspach Kanaryjskich i Azorskich, Maderze, Kaukazie oraz w zachodniej, centralnej i wschodniej Azji. W paleoekologii wskaźnik klimatu ciepłego. Gatunkiem typowym jest bluszcz pospolity (Hedera helix L.). Liście pojedyncze, zimozielone, skrętoległe. Charakterystyczne dla rodzaju jest występowanie u wszystkich gatunków liści dwupostaciowych – na pędach kwitnących liście są zawsze bez klap, na pędach wegetatywnych są klapowane lub grubo ząbkowane.Polecana odmiana Hedera helix Hibernica.
Hydrangea (hortensja)
Hortensja (Hydrangea L.) – rodzaj niewysokich krzewów z rodziny hortensjowatych. Mają efektowne, kuliste kwiatostany, o barwie różowej, czerwonej lub niebieskawej. Zabarwienie kwiatostanów zależy od odczynu gleby. Kwitną od czerwca do września. Preferują kwaśną i wilgotną glebę. Wymaga miejsc osłoniętych od wiatru i okrycia na zimę. Rośliny te rozmnaża się przez sadzonki pędowe. Polecana odmiana Hydrangea arborescens Anabelle.
Prunus (laurowiśnia)
Laurowiśnia wschodnia, laurośliwa wschodnia, wawrzynośliwa, śliwa wawrzynolistna (Prunus laurocerasus L.) — gatunek rośliny wieloletniej z rodziny różowatych. Ceniona za dekoracyjne, ciemnozielone liście i pachnące kwiaty. Liście eliptyczne, grube, skórzaste i całobrzegie, ułożone skrętolegle. Ciemnozielone i błyszczące z wierzchu, od spodu blade lub żółtozielone. Dorastają do 20 cm długości. Przypominają liście laurowe, stąd pochodzi nazwa laurowiśnia). Polecana odmiana Prunus laurocerasus Otto Luyken.
Spiraea (tawuła)
Tawuła (Spiraea L.) – rodzaj krzewów z rodziny różowatych. W jego skład wchodzi ok. 80–100 gatunków, spotykanych na półkuli północnej w strefie chłodnej i umiarkowanej. Krzewy tawuł sadzi się jako rośliny ozdobne w parkach i ogrodach. Są ozdobne ze względu na swoje kwiaty, wybarwione liście i ładny pokrój. Są łatwe w uprawie, nie wymagają specjalnej gleby i są mrozoodporne. Powinny być przycinane po przekwitnieniu. Polecana odmiana Spiraea japonica Little Princess.
Syringa (lilak)
Lilak (Syringa L.) – rodzaj roślin z rodziny oliwkowatych. Rodzaj liczy ok. 30 gatunków występujących we wschodniej Azji, oraz w południowo-wschodniej Europie. Krzewy lub małe drzewa. Ulistnienie skrętoległe, liście całobrzegie, opadające na zimę. Kwiaty zebrane w gęste wiechy, szczytowe lub boczne, czasem silnie rozgałęzione. Korona długa, rurkowata, zrośnięta z 4 płatków. Owoce: suche, skórzaste torebki z 2–4 nasionami. Polecana odmiana Syringa meyeri Palibin.
